Ontdek jezelf. Begin bij de wereld.

Nooit gedacht dat ik die slogan van de KULeuven ooit zo letterlijk ging nemen. ‘De wereld’ klinkt misschien een beetje ambitieus maar ik mag op z’n minst zeggen dat ik nu ook een andere wereld heb leren kennen.

Ik wil mij alvast/weeral verontschuldigen voor de langdurige afwezigheid van enig blogbericht maar het is waarschijnlijk wel duidelijk dat het leven in en rond Montpellier meer dan mijn tijd opeiste.

Het is moeilijk om de afgelopen 2 maanden samen te vatten. Ik ga dat ook helemaal niet proberen, hou het bij een kleine impressie en verwijs u voor meer details door naar een live-gesprek in België.

Er was een nachtje op het strand met gitaar, wijn en dekbedden; een spannende kerstboom-nacht ; Avignon; een galabal; een tripje naar Madrid en Delphine;, enkele gezellige diners; gezang; een paar verjaardagen; talloze feestjes en lange nachten (of zeer korte, zoals u wil); Narbonne en Béziers; kerstmarktjes; een Noël-apéro, vele andere apéro’s, een 10-daagse in België; een spetterend nieuwjaarsfeest; sneeuw in Montpellier; strandbezoek in volle zon; een ladies-night; examens; er was ook Toulouse; een mega-raclette avond; smoothies; de carousel op de comédie; een skivakantie om U tegen te zegge. Er was zoveel meer en er waren veel ‘laatste keren’, te veel afscheid nemen en opeens waren er ouders.

Ouders die ik uiteraard graag zie maar toen niet graag zag komen. Dat wilde zonder gemaar zeggen dat het ook voor mij tijd was om terug huiswaarts te keren. En toen was het dus gedaan. En ja, er zijn traantjes gevloeid. Het is te kort geweest, het is zo mooi- zelfs perfect- geweest maar dat laatste stukje afscheid nemen viel iedereen zwaar. We probeerden onszelf en de anderen bewust te maken van de letterlijke vertaling van ‘Au revoir’. En oh wat hoop ik dat we dat ook allemaal letterlijk gaan nemen.

Ik ben ondertussen al een week terug maar er gaan niet veel uren voorbij waarbij ik niet terugdenk aan ons geweldig avontuur. Een depressie is er gelukkig nog niet van gekomen, de glimlach is nog steeds dichtbij als ik wegdroom. We hebben dan ook ‘pas mal de’ herinneringen die op z’n minst een lachje opeisen.

Het is zo moeilijk te beschrijven voor diegenen die het nooit hebben meegemaakt. Het is zo verrijkend, verruimend en zo intens. Nooit had ik gedacht dat ik op zo’n korte tijd- want zeg nu zelf, wat zijn 5 maandjes in een mensenleven…- zoveel mooie momenten zou kunnen beleven. Dat ik zoveel interessante, open, gepassioneerde, lieve, zotte, enthousiaste, begripvolle,… mensen kon leren kennen. Dat het mij zo zwaar ging vallen om velen daarvan weer achter te laten. Dat ik alles zo verschrikkelijk hard zou missen, dat ik nu vooral terug Goele ben en niet meer Google. Dat ik zo een mooie stad, zoveel nieuwe dingen en visies kon ontdekken en ook zoveel goesting kon krijgen om nog meer van dat tegen te komen.

Ik wil graag iedereen bedanken die erbij was en mee mijn Erasmus heeft gemaakt, jullie waren geweldig! Bedankt Seng, Lieve Smets, KULeuven voor de vlotte regeling. Ook een dankjewel aan de mama en de papa die mij deze kans hebben gegeven. De stad Montpellier die daar in het zuiden zo mooi, praktisch en sprekend ligt te wezen, U was een ideale gastheer. De broer die mij heeft moeten missen en die zelf z’n eerste plannetje in Leuven heeft getrokken ;). De vriendjes en vriendinnetjes hier die mij met een geweldig comité hebben uitgezwaaid en nu ook alweer op hun best terug hebben ontvangen. De volleybalploeg die onze ploeg op de 1ste plaats bracht en die mij, ondanks mijn ondermaats niveau, nu gelukkig graag ziet terug komen. Ik word er nogal sentimenteel van. Ik heb zin om heel de wereld te bedanken!

Zoals het geen definitief afscheid was in Montpellier, zo laat ik de optie open om hier binnenkort- of iets minder kort- nog eens te komen bloggen.

Bedankt voor jullie interesse en… à bientôt!

Bisous

Green Day - Time of your life

Another turning point;
a fork stuck in the road.

Time grabs you by the wrist;
directs you where to go.

So make the best of this test and don't ask why.
It's not a questionbut a lesson learned in time.

It's something unpredictablebut in the end it's right.
I hope you had the time of your life.

So take the photographs and still frames in your mind.
Hang it on a shelfIn good health and good time.

Tattoos of memories and dead skin on trial.
For what it's worth,it was worth all the while.

It's something unpredictable but in the end it's right.
I hope you had the time of your life.

It's something unpredictablebut in the end it's right.
I hope you had the time of your life.

Pas de nuages sur l'horizon..

Mes chers amis,
Hier ben ik nog eens! Waar waren we gebleven? La fête belge! Inderdaad, die weten hoe ze moeten feesten. Het was een megaparty met frietjes, chocolade, veel vrienden en vooral hopen bier J. De dag erna was dan ook letterlijk een ontnuchtering. Vomissures(het Franse woord klinkt iets minder onsmakelijk) opruimen, een dikke honderd flessen weggooien en een grote kuisbeurt waren het gevolg. Nog steeds geen tijd om te studeren dus.

Daarna kwam een examenweek. Volhouden was de boodschap. Maandag een examen, terugkomen en eten, 2de examen namiddag. Terugkomen, studeren en slapen. Dinsdag hetzelfde verhaal. Relaxen zat er dus even niet meer bij. Gelukkig was er woensdag en donderdag om iets kalmer voor het examen van vrijdag te leren. Ze gingen niet allemaal even vlotjes, maar het merendeel is wel in de sjakosh denk ik. Met dank trouwens aan onze Franse maatjes uit de les, die ons overvloedig van nota’s voorzien. Alhoewel ik over het algemeen wel zeer tevreden ben over de graad van begrijpen tijdens de lessen. Waarschijnlijk ook omdat een groot deel gewoon herhaling is, leuk om af en toe eens indruk te maken: Les belges, ils sont vraiment intelligents ;)! Het niveau hier is absoluut niet te vergelijken met dat van Leuven, maar de beschikbare tijd om te studeren is dat ook absoluut niet ;). Vorige week en deze week ook nog een examen gehad, 7/11 zijn dus al gepasseerd.

De overige 4 zijn voor in december en januari. De vakantie is dus begonnen voor onze faculteit ;), terwijl al de rest stilaan achter hun bureau moet kruipen.

Nog even verder terugblikken. 31 oktober, Halloween. Weer een gelegenheid om een feesje te organiseren. Zo ook ten huize Boulevard Pasteur. Elk verdiep maakte een deel van de menu klaar, wat leidde tot een gezellig diner met zowat het hele gebouw. Iedereen was verkleed (Kristina en Janne als Madame et Monsieur Michel, onze huisbazen: quel horreur!) en ook na het eten bleef de sfeer er goed inzitten.

Over het algemeen is het hier supermooi weer. Donderdag was het nog 18 graden en ciel clair. We zijn naar het strand geweest, hebben de hele namiddag zalig ge-beach-volleybald en ik ben zelfs nog in het water geweest. Om 17u gaat de zon wel ongeveer slapen, maar dat geeft ook supermooie postkaartzichten. Deze namiddag hebben we weer de sportieve uitgehangen en een partijtje basket gespeeld. Nu we toch over sport bezig zijn: joggen staat meerdere keren per week op mijn programma. Soms in alle rust ’s morgens voor de les, soms door het centrum. De omgeving is echt ideaal om te lopen, Montpellier is zo mooi! Nog een laatste actieve onderneming die vermeld moet worden: zaterdag beklommen we een berg/heuvel in de buurt. Die ligt op zo’n 600meter hoog, en het was af en toe echt bergbeklimmen om boven te geraken. Pic-nic onderweg, stevig windje en een PRACHTIG uitzicht! We konden helemaal rondkijken en vanop de top de buurt herkennen.

Om verder te gaan op de ‘Over het algemeen’ (betreffende het mooie weer): regenen kan het hier ook. Er bestaat miezeren, druppelen, motregenen, regenen maar ook’ REGENEN in Montpellier’. Dat is echt niet om over naar huis te schrijven, maar ik doe het toch even. Het begint opeens in de voormiddag, juist nadat ik met de fiets naar de univ vertrok omdat de trams staakten. En het eindigt zo’n 3 dagen later. Wat dus voor een paar doorweekte, zeiknatte en uitgeregende taferelen zorgde. De straten overstroomden, de dakgoten liepen over, remmen van mijn fiets werkten al helemaal niet meer, iedereen probeert binnen te blijven en de clochards bleven niet meer op onze stoep zitten: serieuze boel! Het heeft ook zo zijn charmes natuurlijk, springen in de plassen is altijd al één van mijn hobby’s geweest. Ik ben dus ook nog steeds mezelf ;). Ook die week kwamen we na een nachtje uitgaan voorbij Place de la Comedie, het grote plein hier in Montpellier. Daar staat een fontein, een hele mooie zelfs. Een mooie fontein en een paar uitgeregende meisjes die even gekke gedachten hadden: 2 minuten later plongeerden we in die fontein. Een ervaring natuurlijk, maar warm was het niet.


Een andere avond die mij zal bijblijven is de Soirée van de IAE(mijn fac) in discotheek the Gloss. Hannah en ik hadden eerder al beloofd mee te gaan en met een oorspronkelijk lichte tegengoesting (die lichtjes wegtrok na een übervlugge douche en het al-elkaar-opfokkend- aantrekken van onze outfit vertrokken we richting apéro. Die was op het 4de verdiep van een appartement uit de duurste quartier, met een prachtig zicht op het gezelligste pleintje hier in het centrum. Dit even om de stijlvolle kant van de avond te benadrukken. Ook onze killerlegs mogen wel eens vermeld worden. Er waren veel Fransen en ook veel ambiance. Erna gingen we richting discotheek, de ene nog iets steviger op de benen als de andere. De één met nog een collant zonder al te veel gaten, de andere met veel gaten, de ander zonder schoenen, de nog andere gelukkig nuchter achter het stuur. De tijd daar ging vlot tot opeens één van onze Franse klasgenootjes een tik uitdeelde/kreeg van een andere kerel. Hij werd buitengezet maar dat was geen probleem, we gingen gewoon in de discotheek aan de overkant verder feesten. Toen daar in de vroege ochtend de lichten aangingen en we naar de auto wilden gaan, kregen we opeens begeleiding van een paar security-mannen die pepperspray-bussen hadden dat het gene naam heeft. Nog groter als die bussen om mierennesten mee uit te moorden. Ze gingen ons begeleiden naar de auto’s omdat de ruziemakers ons blijkbaar waren komen opzoeken. Terwijl we nog wachtten op een taxi leken er een paar de situatie te dramatiseren: neem mijn sleutels en horloge maar, on va se préparer!, de meisjes wachten in de auto! Heel veilig voelden we ons niet maar na een tijdje konden we toch vertrekken. Onderweg kwamen we die pipo’s weer tegen, zat en gevaarlijk op de weg. Eén van ons belde de politie en zodus arriveerde die in grote aantallen. Vrij indrukwekkend: de BAC (Brigade AntiCriminel) arresteerde de herrieschoppers: zwaailichten, ‘coupez le moteur et mains sûr la tête’ en zo eindigden wij ook in het politiebureau voor een getuigenis ofzo. (zie ook filmpje facebook) Erna nog even langs de McDo voor een frietje en warme choco en bij het zien van de zon kropen we in ons bedje.



Gevoelige en ongeruste familieleden hadden hierboven moeten stoppen met lezen. Te laat! Het loopt altijd goed af met ons :).

Een Fransman of Fransvrouw heeft uiteraard bepaalde typische kenmerken. Zijn manier van afwassen, al zijn oorbellen/kettingen/ringen (eerder typisch zuidelijk), zijn muziek (onder andere Franse rap, maar check ook deze schijf: http://www.youtube.com/watch?v=WjhTM5zxlsM), zijn oneindige cheques bancaires, zijn appelmoes als nagerecht, zijn baguetjes, zijn veel te talrijke sigaretten, zijn pastis, zijn verschrikkelijk accent bij een poging tot Engels spreken etc. etc. etc… Ohja en zijn wijn!! Vorige donderdag arriveerde de beaujolais nouveau. Dat is een streekwijn die elk jaar de 3de donderdag van november voor het eerst op de markt komt. Het is een wijn die jong gedronken wordt(liefst binnen de 6 maanden), en dat namen wij nogal heel letterlijk. Weer een feestje dus. Een stevige apéro en feest in de straten. Die wijn krijgt gewoon geen tijd om te rijpen! Leuke avond, volgende dag koppijn ;).

De kenmerken van een Erasmusser zijn ook wel interessant. Hij is nieuwsgierig, doet graag uitstapjes, babbelt allerlei talen door elkaar, doet ook z’n best om de lokale bevolking te leren kennen en probeert ook de niet-Belgen Nederlands te leren.. ‘Neuken in de keuken’ blijft een wereldwijde klassieker met talloze uitbreidingen en ook hilarisch door zijn foute uitspraak. Geweldige avond met veel sfeer is vaak ook gelijk aan: bouré! Hij maakte ook: ten eerste Facebook aan, maakt dan groepen op Facebook met als naam: ‘I’m not an alcoholic, I’m just an Erasmus student’, zet er dan ook nog eens talloze foto’s op, verspilt er teveel tijd aan… Hij wordt herkend door klasgenootjes die hij zelf nog nooit heeft gezien, wekt uiteraard ook veel sympathie op. Maar het leukste is nog steeds: ‘Désolé, je suis étudiante Erasmus’. Al dan niet met bambi-blik heeft het ons al vele voordelen opgeleverd. ‘Je ne comprends pas’ is ook eentje om af en toe boven te halen. Een Erasmusser probeert een juist beeld te geven over zijn avonturen maar dat blijkt echt moeilijk. Hij sensoreert ook soms z’n blog.



Maar bon, er is nog veel meer in ons leven dan die toestanden hoor! We organiseren ook dineetjes voor al onze lieftallige vrienden (soms zelfs met 3 gangen en voor 10 mensen, met complimenten aan onszelf!), we houden filmavondjes (l’auberge espagnole is wel een klassieker), gaan naar Franse films/filmfestivals, optredentjes, gaan schaatsen, houden warme-chocola avonden, eten een 4uurtje in de zon op het dak van Montpellier, slenteren door de stad, gaan een crêpeke eten in de zon en nog zo van die dingen die getuigen van het schoon leven hier.
Ook nog een speciale vermelding voor onze muzikanten hier: An-Sofie, Ruth en Nikko. De laatste hielp ons het verjaardagfeest van Hannah speciaal en supergezellig te maken! Met zijn gitaar in de hand kon hij iedereen in de sfeer krijgen en dat leidde tot een echte zangstonde! De eerste zingt de pannen van het dak, genre waarbij iedereen z’n mond openvalt na een paar klanken. De tweede laat ons wegdromen bij een aardig staaltje van vioolspelen. Voor hun avond-concertje verzamelden we al gauw met zo’n 30 man in een klein kamertje. Daarom zit ik hier dus zo graag :), ons kot is 1 grote vriendengroep/familie die met al z’n aanhangsels een zeer aangename bende is.


Familie. De laatste weken heb ik hier al veel ouders, broers, zussen, vrienden, voorgangers, liefjes en anderen zien passeren. Zo ook die van mij. Van klein nichtje tot opa, het was een hele bende. Ik bestelde de zon, en gidste ze door mijn stad. We keken, bezochten, aten, genoten van elkaars gezelschap en ze zagen dat het hier goed was. Het deed goed om ze nog eens live te zien, want mailtjes blijven tenslotte een nog iets verder-van-mijn-bed-show. Trouwens: van 19-29 december ben ik in ons Belgenlandje! Ik plan een bezoekje aan Leuven met een paar Belgen en niet-Belgen, een volleybaldagje, kerstshoppen, de studerenden onder jullie verwennen en natuurlijk zoveel mogelijk onder jullie opzoeken! Iedereen is ook altijd welkom!




Ik heb gehoord dat het dit weekend gesneeuwd heeft, gek idee. Hopelijk bij Kerst ook! Zou gezellig zijn! Het gaat wel gek zijn om terug thuis te zijn, thuis bestaat nu ook een beetje in het dubbel. In het kwadraat ook. Samen koken, de was doen, sporten, uitstapjes organiseren, lachen, wenen, vanalles uitsteken, mensen en culturen leren kennen. We zijn allemaal heel verschillend maar hebben voor een groot stuk hetzelfde leven hier. Dat schept echt een band en die blijft maar groeien. De taal wordt steeds minder een struikelblok en de 100-en-zoveel nieuwe ‘vrienden op facebook’ beginnen stilaan echte maatjes te worden. Laten we maar niet over de tijd praten die veel te snel passeert.
Om mooi af te sluiten plannen we met een heel deel mee te gaan op skivakantie. Een weekje in de Alpen eind januari, €300 ongeveer-all-in. Dat zal waarschijnlijk de afsluiter zijn, hopelijk ne goeie.
Zo schatjes, ik zit hier dus nog steeds op m’n plaats. Hopelijk gaat het met jullie ook allemaal goed! Ik kijk er naar uit om jullie te horen en te zien, en tot het zover is: Geniet vh leven ;)!
Je vous aime! Bisous, Goedele

You know that you're a real Erasmus when...

- you do things that you would never do in your hometown.
- you don't want to show your latest partypictures to anyone that's not an Erasmus.
- "spending the day at uni" means a day spent in front of your mail, msn and facebook.
- not even 30 calls from the neighbours and a visit from the police can keep you from having another big party. You just move and change neighbours!
- you came to your Erasmus-country wanting to find new friends among "the locals", but soon realised that the other Erasmuses are more fun.
- the people you just know by your own made up nicknames, such as "the hunk, the pop-guy, Hi5, barefootman..." etc are people you absolutely want to invite to your birthdayparty.
- most of your time is spent preparing for or recovering from a night out.
- you to everyone proudly present old silly songs from you home country, claiming that its a classic...without being embarrassed.
- you no longer care whether it's monday or friday
- it's still partynight!
- you recognize people saying hi to you in the street thanks to the pictures you took last night.
- you refer to everything as before or after a certain Erasmus-event.
- you know that nothing is better than a night out at the erasmus pubs and clubs
- although your friends complain about always going to the same places...
- you kiss anyone and anything without bothering about the consequences (good or bad).
- you blame all your bad behaviour on the fact that you're an Erasmus.
- you do a test to measure your consume of alcohol and get serioulsy worried about your health.
- you know that the time of your life is now!

Au soleil, sous la pluie... A midi ou à minuit... Il y a tout ce que vous voulez... à Montpellier!

Salut!

Het lijkt mij aangewezen om mij allereerst te verontschuldigen voor de langdurige afwezigheid van enig teken van leven. Maar zoals jullie al wel begrepen zullen hebben: geen nieuws, goed nieuws.








Het is hier nog steeds volop genieten. Om even te illustreren: vandaag scheen de zon en was het 26 graden. Dit weekend zijn we nog naar het strand geweest, lekker in de zon liggen, in de golven spelen… Brunch op zondagochtend in het park... Klinkt inderdaad als vakantie : ). Is het ook nog steeds.











Montpellier blijkt echt een bruisende stad en blijft mij verbazen. Er zijn talloze ‘week van de…’, festivalletjes, marktjes etc. Veel ervan zijn gewoon gratis. Zo zijn we naar ‘Quartier Libre’ geweest. Op Place Peyrou waren er dansoptredens, abstracte toneelvoorstellingen en op zaterdagavond natuurlijk een mega-optreden, met dank aan een internationaal bekende groep uit Montpellier. Weer een gigantische poster toegeëigend.









Sfeer alom met al die openluchtevenementen. Vorig weekend hebben we genoten van een mini-concertje uit het programma van ‘Les internationales de la guitare’. Het akoestisch optreden van een charmant duo met zang, gitaar en harmonica liet mij helemaal wegdromen. Het mag al eens wat anders zijn dan de talrijke hevige feesjes ;).
Ook een terrasje doen de temps-en-temps is heel gezellig. Ik zeg af en toe omdat dat nogal prijzig kan uitvallen. Alhoewel de wijn zeker betaalbaar is.










Daarom, en omdat de bars hier allemaal om 1u sluiten, organiseren we zelf regelmatig feestjes. Het gebouw waar we wonen is daar ideaal voor. We wonen met zo’n 40 jongeren in een groot gebouw, per 4 in een appartementje. Ik woon samen met Esther (Belgische), Vasco (Bulgaar die hier al een paar jaar woont) en Pauline (Française). Bijna het hele gebouw is Erasmus-student en komen we allemaal supergoed overeen. Nooit alleen eten/koken/vervelen/…
En dus natuurlijk ook genoeg gelegenheden om weer een feestje te programmeren: verjaardag, aankomst van een nieuwe erasmusser, soirée belge(morgen!) etc.













Aangezien onze feestjes alom bekend en geliefd zijn, kan er wel eens een hele bende op afkomen. Tant mieux, maar veel mensen maken ook veel lawaai. Zo dreigde onze kotbazin tijdens ons ‘Fête des chapeaux’ het hele gebouw te evacueren als we het feestje niet onmiddellijk stop zetten. Deze week proberen we het opnieuw met onze soirée belge, ramen blijven toe.
Ook leuk is met een hele erasmus-bende naar het park gaan en samen een wijntje drinken. Klinkt marginaal maar is toch zo gezellig.
Verdere details over feesjes bespaar ik jullie.










Alsof Montpellier niet volstaat, doen we ook regelmatig eens een uitstapje. Zo zijn we naar Sète geweest: gezellig stadje met op een bergtop een SUPERmooi uitzicht: de zee, de haven, stadje… Erna een beetje chillen op een strandje omgeven door en alleen bereikbaar via rotsen.












Een ander weekend gingen we naar Nîmes. Daar was dat weekend een Feria, met stierengevechten en andere randevenementen. We besloten om al redelijk vroeg te vertrekken, om genoeg tijd te hebben om de stad te bezoeken.






We komen aan in het station en zien dat de trein van 10h07 op spoor D vertrekt. Wij daarheen, rustig de trein opgestapt. Na een half uur stelden we ons toch de vraag of bestemming Nice wel de juiste richting uit was. We beslisten om bij de volgende stop eens te kijken waar we zaten. De trein vertraagt en we lopen naar de deur. Iedereen heel gelukkig want we zien het bordje ‘Nîmes’! MAAR de trein stopt niet… Ahja nee want de volgende halte is Marseille, wist de conducteur ons te vertellen. WAT?! 3uur later kwamen we toch aan in Nîmes. Zoiets gebeurt dus ook geen tweede keer meer : ).
In de authentieke arena konden we genieten van een geweldige ambiance tijdens het stierengevecht. Alhoewel het hele stierenconcept niet echt m’n ding is was het toch absoluut de moeite. Zo indrukwekkend! ’s Avonds na het eten was er in de straten een groot feest, met overal muziek en dansende mensen. En wij natuurlijk! (De 'wij'-en die ik gebruik zijn niet algemeen definieerbaar)












Een andere geweldige uitstap was die naar Barcelona. Het eerste wat ik zei toen we de trappen van de metro opwandelden en uitkwamen op de Rambla was: Ola! Niet om de Spanjaarden te begroeten maar de eerste indruk was alvast een goeie.










De zon scheen (weeral) en we maakten een wandeling langs de talrijke mooie, kleurrijke en afgewerkte gebouwen, de parken… We bleven 4dagen en overnachtten in een jeugdherberg. Die was basic en in orde: een halve baguette als ontbijt (met onze glimlach uiteindelijk toch een hele), slapen met 10 op een kamer en gemeenschappelijk douchen. Hij is perfect gelegen, vlak aan de Ramblas en de metro.







Een uitgebreide toeristische gids ga ik hier niet neerschrijven maar we hebben onze ogen goed opengetrokken, genoten, gefotografeerd en opgeslagen. Ik wil zeker nog eens terug, wat een prachtige stad!!




Een mindere ervaring was de ochtend dat Janne en ik ontdekten dat onze portefeuilles verdwenen waren. Aangezien we niet allemaal een sleutel van onze kamer hadden bleef die nogal eens openstaan terwijl we in de douche zaten. Naïef als we waren… Toen een van ons iets was vergeten om te douchen bleek de deur toe te zijn. Ze klopte op de deur en een jongeman deed open. Hij stonk naar de drank en bleek iemand te zoeken. Onmogelijk dat hij die persoon ging vinden want het was een meisjesslaapkamer! Hij ging dus weg. Toen we wilden vertrekken bleken dus 2 portefeuilles (met ALLES erin) verdwenen te zijn. Samen naar het politiebureau: wachten en gedurende 2uur een uitleg doen. Toen we terug in de JH aankwamen vertelden ze ons dat Janne haar portefeuille was teruggevonden in een vuilbak. Bon, de rest van de dag en de andere dagen hebben we toch nog volop genoten.




Maar dit was niet alles. Ook Jerome zijn portefeuille werd gestolen, gelukkig met enkel zijn bankkaarten in. Thomas z’n bankkaart werd ingeslikt door een automaat, Ruth moest een dag in bed blijven, An-Sofie haar relatie liep er spaak, ik verdwaalde in m’n eentje zonder geld en gsm vlak voor we onze trein moesten halen, en tenslotte zaten Hannah en Liesbeth (zij vlogen vanuit Barcelona door naar Granada om vriendje en vriendin te bezoeken) vast in Perpignan omdat de Franse treinmaatschappij zin had om te staken. Ne mens zou voor minder wat paranoia worden. Maar in al deze situaties kwamen we mensen tegen die het nog een pak kwader hadden als ons, dus don’t worry, be happy.


Verder moet ik jullie misschien nog op de hoogte brengen van mijn nickname hier. Gezien de onuitspreekbaarheid van de G heb ik de eer om te luisteren naar de naam: Google. Google.com knows everything, en is vooral gemakkelijker om te onthouden.



Misschien zijn jullie ook geïnteresseerd in de academische kant van dit avontuur? Wel, ik volg hier dit semester 11 vakken: zeven license 3 vakken, 2 mastervakken en 2 DUGCI vakken. Die DUGCI vakken zijn in het Engels en zijn eerder van hetzelfde niveau als dat Engels: schandalig laag. Zo is er het vak Psychosociology, waar we eigenlijk gewoon over en met elkaar praten. Lees: 3 studiepunten in de sjakosh!

De andere vakken zijn dus in het Frans en over het algemeen begint dat wel te lukken. Sommige vakken zijn eerder herhaling en dus een vocabulaire-les. Andere zijn wel echt moeilijk te volgen, zeker als ze definities aframmelen of over de helling van een raaklijn beginnen.
En nu komt het: 4/5 dagen les om 8uur! 8uur AM, dans le matin, in the morning! Het woord crimineel heb ik hiervoor al enkele keren in de mond genomen. Maar ik zit er! Morele verplichting en ook: hier zijn geen boeken! Dus notities zijn onze enige bron om uit te studeren.. Socialisen en français is de boodschap. Het spreekt voor zich dat het nogal eens vermoeiend kan zijn om te combineren onze pleziertjes. Maar we mogen niet klagen, 20u per week is doenbaar.
































Over een dikke 10 dagen komt er al een eerste examenweek aan. Geen blok, 4 examens op 2 dagen en geen studiesfeer om eraan te beginnen. Ai… Vanaf deze week zou het eigenlijk moeten gebeuren. We doen ons best! Verder nog een 5de examen die week, nog 3 in november en 3 in januari. In december heb ik bijvoorbeeld maar 9u les per week, dat vraagt dan weer wel om gejuich.

Zo, dit is niet altijd het interessantste/belangrijkste onderdeel van het erasmus-avontuur. Maar het is dus NIET enkel vakantie houden hier ;).





Ik ben uiteraard nog allerlei avonturen vergeten te vertellen, maar dit lijkt me voorlopig al een deftig brokje lectuur. Mijn excuses voor de misschien soms wat droge opsomming, maar ik wilde toch zoveel mogelijk vertellen! Pittige, grappige en andere details zijn voor de persoonlijke conversaties!


Merci voor de mailtjes, reacties en berichtjes, ik vind het keileuk om af en toe eens iets te horen!


Gros bisous et à+! Google

C'est supèèèèr!

Bonjour mes chéries,

Eindelijk neem ik even tijd om het thuisfront een beetje in te lichten. Laten we het simpel houden: SUPER!

Nadat ik met mijn pappie de stad wat had verkend en op kot een hele horde Belgen tegen het lijf was gelopen, ging ik maandag mee naar de Franse les. Blijkbaar was het niet de bedoeling om nog te infiltreren maar na een beetje gezond aandringen mocht ik dan toch mee in de lessen gaan zitten.

Daar werd het al vlug duidelijk dat de Erasmusser echt een onverbeterbaar sociaal mens is. Laten we daar dan maar in meegaan was de boodschap. Bijgevolg zit mijn hoofd nu vol met nieuwe namen: er zijn Italianen, Duitsers, Ieren, Slovaken, Spanjaarden, Bulgaren, Chinezen, Oostenrijkers, en ohja ook Nederlanders. Al die buitenlanders, en de Fransen, spreken voornamelijk talen waar de naam Goedele onbekend en zeer onuitspreekbaar is. We hebben al: Choetel, Kuutele, Koetel… Whatever, een nickname is op komst.

Montpellier is een stad om verliefd op te zijn. Grote lanen met palmboompjes, ’s avonds mooie lichtjes, gezellige terrasjes, winkelstraten, veel fonteintjes, mooie gebouwen, een historisch centrum en een moderne côté, uitgebreid tramnetwerk, bijna alleen studenten en zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Als ge dan de zon er nog stevig laat schijnen, is het al helemaal om van te smelten. Het is duidelijk: nog maar 4dagen hier en tis al dik in de sjakosh.

Dagen, avonden en nachten zijn hier goed gevuld. Papieren regelen, inkopen doen maar vooral gezellig samen zitten, wijntjes drinken op het terras, naar het strand gaan, BBQ houden etc.
Mijn eerste dag met echte wijnkoppijn is al gepasseerd. Er was hier een grote bedoening, Les Estivals genaamd, waar de wijn maar 1 euro per glas kostte. Reken daarbij alle gentlemannen met een fles wijn in de hand, en dan moet ik er geen tekeningetje meer bij maken. Frans spreken gaat opeens verbazend vlot en je leert nog meer mensen kennen.

Los daarvan, het is echt enorm plezant. Ik heb nu nog een dikke week vooraleer de lessen beginnen, en daar moet nog van geprofiteerd worden. We zijn al helemaal aan het verfransen (ongetwijfeld nog Frans met enorme haren op, ma bon), ook onder Belgen, dus misschien een volgend berichtje in het Frans :).

Nog even meedelen dat ik toch heb moeten toegeven aan de facebook-gekte. De sociale druk was hier echt te groot om dragen.

Tot de volgende! Foto's volgen nog!

Bisous, Goele

P.S. Sinds gisteren ligt de eerste ‘Goedele’ in de winkel. Ongetwijfeld ni zo spannend als hier, maar is het een interessant tijdschrift?

Le départ

Hey allemaal,

zoals jullie al wisten, of dan toch nu weten, ga ik voor 1 semester op erasmus. Het avontuur zal plaatsvinden in Montpellier, in het zuiden van Frankrijk. Morgen, 29 augustus vertrek ik richting zon en Franse kust.
Aangezien ik één van de zeldzame niet-facebookers onder ons ben, ik daarin wil volharden en ook deze uitstervende soort daarin wil steunen heb ik voor jullie deze blog aangemaakt.
De eerste weken heb ik daar op kot geen internet schijnt zo, dus verwacht zeker geen halve boeken op deze pagina.
Ik ben niet echt een emotioneel persoon maar na dagenlang afscheidjes nemen wordt ne mens da dan toch nogal eens.. Dus bij deze: ik zie jullie graaaag :)!
Ik probeer jullie op de hoogte te houden. Laat ook af en toe iets horen: de nieuwste love-stories, wedstrijdverslagen, familienieuwtjes, zatte en zotte avonturen in Leuven/andere thuisfronten of erasmusbestemmingen etc.

Voor u allen: een dikke knuffel!