Het lijkt mij aangewezen om mij allereerst te verontschuldigen voor de langdurige afwezigheid van enig teken van leven. Maar zoals jullie al wel begrepen zullen hebben: geen nieuws, goed nieuws.
Het is hier nog steeds volop genieten. Om even te illustreren: vandaag scheen de zon en was het 26 graden. Dit weekend zijn we nog naar het strand geweest, lekker in de zon liggen, in de golven spelen… Brunch op zondagochtend in het park... Klinkt inderdaad als vakantie : ). Is het ook nog steeds.
Montpellier blijkt echt een bruisende stad en blijft mij verbazen. Er zijn talloze ‘week van de…’, festivalletjes, marktjes etc. Veel ervan zijn gewoon gratis. Zo zijn we naar ‘Quartier Libre’ geweest. Op Place Peyrou waren er dansoptredens, abstracte toneelvoorstellingen en op zaterdagavond natuurlijk een mega-optreden, met dank aan een internationaal bekende groep uit Montpellier. Weer een gigantische poster toegeëigend.
Sfeer alom met al die openluchtevenementen. Vorig weekend hebben we genoten van een mini-concertje uit het programma van ‘Les internationales de la guitare’. Het akoestisch optreden van een charmant duo met zang, gitaar en harmonica liet mij helemaal wegdromen. Het mag al eens wat anders zijn dan de talrijke hevige feesjes ;).
Ook een terrasje doen de temps-en-temps is heel gezellig. Ik zeg af en toe omdat dat nogal prijzig kan uitvallen. Alhoewel de wijn zeker betaalbaar is.
Daarom, en omdat de bars hier allemaal om 1u sluiten, organiseren we zelf regelmatig feestjes. Het gebouw waar we wonen is daar ideaal voor. We wonen met zo’n 40 jongeren in een groot gebouw, per 4 in een appartementje. Ik woon samen met Esther (Belgische), Vasco (Bulgaar die hier al een paar jaar woont) en Pauline (Française). Bijna het hele gebouw is Erasmus-student en komen we allemaal supergoed overeen. Nooit alleen eten/koken/vervelen/…
En dus natuurlijk ook genoeg gelegenheden om weer een feestje te programmeren: verjaardag, aankomst van een nieuwe erasmusser, soirée belge(morgen!) etc.
Aangezien onze feestjes alom bekend en geliefd zijn, kan er wel eens een hele bende op afkomen. Tant mieux, maar veel mensen maken ook veel lawaai. Zo dreigde onze kotbazin tijdens ons ‘Fête des chapeaux’ het hele gebouw te evacueren als we het feestje niet onmiddellijk stop zetten. Deze week proberen we het opnieuw met onze soirée belge, ramen blijven toe.
Ook leuk is met een hele erasmus-bende naar het park gaan en samen een wijntje drinken. Klinkt marginaal maar is toch zo gezellig.
Verdere details over feesjes bespaar ik jullie.
Alsof Montpellier niet volstaat, doen we ook regelmatig eens een uitstapje. Zo zijn we naar Sète geweest: gezellig stadje met op een bergtop een SUPERmooi uitzicht: de zee, de haven, stadje… Erna een beetje chillen op een strandje omgeven door en alleen bereikbaar via rotsen.
Een ander weekend gingen we naar Nîmes. Daar was dat weekend een Feria, met stierengevechten en andere randevenementen. We besloten om al redelijk vroeg te vertrekken, om genoeg tijd te hebben om de stad te bezoeken.
We komen aan in het station en zien dat de trein van 10h07 op spoor D vertrekt. Wij daarheen, rustig de trein opgestapt. Na een half uur stelden we ons toch de vraag of bestemming Nice wel de juiste richting uit was. We beslisten om bij de volgende stop eens te kijken waar we zaten. De trein vertraagt en we lopen naar de deur. Iedereen heel gelukkig want we zien het bordje ‘Nîmes’! MAAR de trein stopt niet… Ahja nee want de volgende halte is Marseille, wist de conducteur ons te vertellen. WAT?! 3uur later kwamen we toch aan in Nîmes. Zoiets gebeurt dus ook geen tweede keer meer : ).
In de authentieke arena konden we genieten van een geweldige ambiance tijdens het stierengevecht. Alhoewel het hele stierenconcept niet echt m’n ding is was het toch absoluut de moeite. Zo indrukwekkend! ’s Avonds na het eten was er in de straten een groot feest, met overal muziek en dansende mensen. En wij natuurlijk! (De 'wij'-en die ik gebruik zijn niet algemeen definieerbaar)
Een andere geweldige uitstap was die naar Barcelona. Het eerste wat ik zei toen we de trappen van de metro opwandelden en uitkwamen op de Rambla was: Ola! Niet om de Spanjaarden te begroeten maar de eerste indruk was alvast een goeie.
De zon scheen (weeral) en we maakten een wandeling langs de talrijke mooie, kleurrijke en afgewerkte gebouwen, de parken… We bleven 4dagen en overnachtten in een jeugdherberg. Die was basic en in orde: een halve baguette als ontbijt (met onze glimlach uiteindelijk toch een hele), slapen met 10 op een kamer en gemeenschappelijk douchen. Hij is perfect gelegen, vlak aan de Ramblas en de metro.
Een uitgebreide toeristische gids ga ik hier niet neerschrijven maar we hebben onze ogen goed opengetrokken, genoten, gefotografeerd en opgeslagen. Ik wil zeker nog eens terug, wat een prachtige stad!!
Een mindere ervaring was de ochtend dat Janne en ik ontdekten dat onze portefeuilles verdwenen waren. Aangezien we niet allemaal een sleutel van onze kamer hadden bleef die nogal eens openstaan terwijl we in de douche zaten. Naïef als we waren… Toen een van ons iets was vergeten om te douchen bleek de deur toe te zijn. Ze klopte op de deur en een jongeman deed open. Hij stonk naar de drank en bleek iemand te zoeken. Onmogelijk dat hij die persoon ging vinden want het was een meisjesslaapkamer! Hij ging dus weg. Toen we wilden vertrekken bleken dus 2 portefeuilles (met ALLES erin) verdwenen te zijn. Samen naar het politiebureau: wachten en gedurende 2uur een uitleg doen. Toen we terug in de JH aankwamen vertelden ze ons dat Janne haar portefeuille was teruggevonden in een vuilbak. Bon, de rest van de dag en de andere dagen hebben we toch nog volop genoten.
Maar dit was niet alles. Ook Jerome zijn portefeuille werd gestolen, gelukkig met enkel zijn bankkaarten in. Thomas z’n bankkaart werd ingeslikt door een automaat, Ruth moest een dag in bed blijven, An-Sofie haar relatie liep er spaak, ik verdwaalde in m’n eentje zonder geld en gsm vlak voor we onze trein moesten halen, en tenslotte zaten Hannah en Liesbeth (zij vlogen vanuit Barcelona door naar Granada om vriendje en vriendin te bezoeken) vast in Perpignan omdat de Franse treinmaatschappij zin had om te staken. Ne mens zou voor minder wat paranoia worden. Maar in al deze situaties kwamen we mensen tegen die het nog een pak kwader hadden als ons, dus don’t worry, be happy.
Verder moet ik jullie misschien nog op de hoogte brengen van mijn nickname hier. Gezien de onuitspreekbaarheid van de G heb ik de eer om te luisteren naar de naam: Google. Google.com knows everything, en is vooral gemakkelijker om te onthouden.
Misschien zijn jullie ook geïnteresseerd in de academische kant van dit avontuur? Wel, ik volg hier dit semester 11 vakken: zeven license 3 vakken, 2 mastervakken en 2 DUGCI vakken. Die DUGCI vakken zijn in het Engels en zijn eerder van hetzelfde niveau als dat Engels: schandalig laag. Zo is er het vak Psychosociology, waar we eigenlijk gewoon over en met elkaar praten. Lees: 3 studiepunten in de sjakosh!
De andere vakken zijn dus in het Frans en over het algemeen begint dat wel te lukken. Sommige vakken zijn eerder herhaling en dus een vocabulaire-les. Andere zijn wel echt moeilijk te volgen, zeker als ze definities aframmelen of over de helling van een raaklijn beginnen.
En nu komt het: 4/5 dagen les om 8uur! 8uur AM, dans le matin, in the morning! Het woord crimineel heb ik hiervoor al enkele keren in de mond genomen. Maar ik zit er! Morele verplichting en ook: hier zijn geen boeken! Dus notities zijn onze enige bron om uit te studeren.. Socialisen en français is de boodschap. Het spreekt voor zich dat het nogal eens vermoeiend kan zijn om te combineren onze pleziertjes. Maar we mogen niet klagen, 20u per week is doenbaar.
Over een dikke 10 dagen komt er al een eerste examenweek aan. Geen blok, 4 examens op 2 dagen en geen studiesfeer om eraan te beginnen. Ai… Vanaf deze week zou het eigenlijk moeten gebeuren. We doen ons best! Verder nog een 5de examen die week, nog 3 in november en 3 in januari. In december heb ik bijvoorbeeld maar 9u les per week, dat vraagt dan weer wel om gejuich.
Zo, dit is niet altijd het interessantste/belangrijkste onderdeel van het erasmus-avontuur. Maar het is dus NIET enkel vakantie houden hier ;).
Ik ben uiteraard nog allerlei avonturen vergeten te vertellen, maar dit lijkt me voorlopig al een deftig brokje lectuur. Mijn excuses voor de misschien soms wat droge opsomming, maar ik wilde toch zoveel mogelijk vertellen! Pittige, grappige en andere details zijn voor de persoonlijke conversaties!
Merci voor de mailtjes, reacties en berichtjes, ik vind het keileuk om af en toe eens iets te horen!
Gros bisous et à+! Google
